prof. dr hab. Danuta Pluta-Wojciechowska,  profesor doktor habilitowany w zakresie językoznawstwa (specjalność logopedyczna), logopeda, pracownik Uniwersytetu Śląskiego 
oraz Uniwersytetu Łódzkiego. Jej główne zainteresowania naukowe dotyczą zaburzeń mowy u dzieci z wadą w obrębie środkowej części twarzoczaszki, z zaburzeniami czynności prymarnych, takich jak np. oddychanie i przyjmowanie pokarmów. Prowadzi badania mowy w dyskursie zaburzonym wykorzystując ujęcie związane z lingwistyką kognitywną. 
Zajmuje się również patofonetyką związaną w szczególności z zaburzeniami realizacji fonemów warunkowanych konstytucjonalnie i funkcjonalnie, 
a także teorią i metodyką terapii dyslalii. Opracowała Strategiczną metodę usprawniania realizacji fonemów (SMURF) oraz związaną z nią Fizjologiczną terapię miofunkcjonalną (FTM), a także kompleksową terapię w przypadku zaburzeń mowy u osób z rozszczepem wargi i podniebienia. D. Pluta-Wojciechowska przez 17 lat była redaktorem naczelnym rocznika „Forum Logopedyczne”, a także członkinią Komisji Zaburzeń i Rozwoju Języka Komitetu Językoznawstwa PAN (obecnie Komisja nie działa); obecnie została zaproszona do prac Zespołu Rozwoju i Zaburzeń Mowy Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN. W trzech kadencjach była aktywnym członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Logopedycznego. Od czerwca 2011 roku do czerwca 2014 roku pełniła funkcję zastępcy Przewodniczącego Zarządu Głównego PTL.

Od ponad 33 lat jest praktykującym logopedą, który zajmuje się diagnozą i terapią zaburzeń mowy dzieci i dorosłych z różnymi dysfunkcjami. Wydała 7 monografii i ponad 120 artykułów opublikowanych w czasopismach i monografiach wieloautorskich w Polsce i za granicą.

PROGRAM SZKOLENIA:

I dzień. Wprowadzenie do SMURF, w tym FTM. Diagnoza logopedyczna 

1. Dwa ujęcia dyslalii w polskiej logopedii: tradycyjne i nowe. 

2. Niedostatki tradycyjnego trójfazowego modelu terapii dyslalii. 

3. SMURF a terapia tradycyjna. Efekt domina i samoregulacja. 

4. Od krzyku do głoski w wyrazie niosącym znaczenie. 

5. Biomechaniczna baza artykulacji. Prototypy biomechaniczne czynności prymarnych. 

6. Prototypy biomechaniczne czynności prymarnych a system fonemowo-fonetyczny języka polskiego. 

7. Diagnoza zaburzeń realizacji fonemów. 

·              Podział na substytucje i deformacje – pozór prostoty czy ograniczenie? 

·              Analityczno-fonetyczna metoda badania realizacji fonemów. 

Ćwiczenia praktyczne: badanie artykulacji jednego lub kilku uczestników z wykorzystaniem metody słuchowo-wzrokowo-czuciowo-eksperymentalnej. 

8. Główne przyczyny nienormatywnej realizacji fonemów i patomechanizm najczęstszych zaburzeń realizacji fonemów. 

Ćwiczenia praktyczne: ocena wędzidełka języka, zgryzu, podniebienia, migdałków podniebiennych, stawu skroniowo-żuchwowego, połykania, żucia, oddychania, parafunkcji zwarciowych i niezwarciowych. 

II dzień. Fizjologiczna terapia miofunkcjonalna 

1. FTM jako element Strategicznej metody usprawniania realizacji fonemów SMURF. 

2. Rozwój czynności prymarnych w ontogenezie. 

3. Model oddychania fizjologicznego. 

4. Transformacja połykania. O problemach nierozstrzygniętych. 

5. Diagnoza oddychania i połykania w aspekcie pracy języka w fazie ustnej z perspektywy logopedyczno-ortodontycznej oraz laryngologicznej. Analiza objawów i ich przyczyn. 

Ćwiczenia praktyczne. 

6. Programowanie logopedycznej terapii w przypadku zaburzeń połykania i oddychania na tle innych czynności zespołu orofacjalnego, w tym artykulacji. 

7. Rewizja logopedycznych ćwiczeń tzw. pionizacji języka. Proste i złożone ćwiczenia warg i języka. 

8. Strategie wywoływania wertykalno-horyzontalnej pozycji języka. 

9. Etapy ćwiczeń, rodzaje ćwiczeń, nauka oddychania i połykania. 

Ćwiczenia praktyczne. 

·              Nauka pozycji wertykalno-horyzontalnej, analiza trudności i ich przezwyciężanie. 

·              Nauka oddychania wraz z pozycją spoczynkową języka. 

·              Nauka połykania 

III dzień. Programowanie terapii, wywoływanie głosek w ujęciu SMURF 

9. Usprawnianie realizacji fonemów jako procedura postępowania logopedycznego. 

·              Procedura a metoda i strategia. 

·              Podstawy terapii zaburzeń realizacji fonemów w ujęciu strategicznym. 

·              Wywoływanie głosek – termin metaforyczny czy dosłowny?

·              Analityczne i syntetyczne podejście do wywoływania głosek. 

10. Kroki, metody i strategie usprawniania realizacji fonemów. 

·              Konstruowanie przedpola artykulacji, w tym m.in. w tym m.in. nauka oddychania i połykania w przypadku dzieci od 4 roku życia. 

·              Wybór sekwencji terapii głosek: rozwojowej lub terapeutycznej, w tym m.in. w przypadku seplenienia międzyzębowego, bocznego, dorsalnego, nosowania, mowy bezdźwięcznej, itd. 

·              Przygotowanie do usprawniania realizacji fonemu z wykorzystaniem strategii warunków progowych. Rewizja ćwiczeń warg, języka, ruchomości żuchwy. 

·              Wywoływanie głoski, w tym wybór ramy i metody wywoływania głoski w zależności od objawu i przyczyny zaburzeń. 

·              Aktywizacja głoski w większej strukturze. 

·              Polaryzacja głoski. 

·              Wprowadzanie głoski do mowy potocznej. 

Ćwiczenia praktyczne: wywoływanie głosek. 

Metody: wykład problemowy, ćwiczenia praktyczne, film.